Үнэхээр олон зүйлс болсон 3 хоног байлаа. Миний маш удаан хүлээсэн бас хичээж бэлдэж байсан тэр өдөр асар урт хугацааны дараа ирсэн юм. Би тэрэн лүү чат бичсэн. Ямар их зориг гарган байж чат бичсэн гээч. Даанч үр дүн нь тийм сайн байсангүй ээ. Би буруу зүйл хийчихсэн бололтой. Өөрийгөө улам л их зовоох, шаналгах зүйлээ хийчихсэн юм шиг. Яагаад яагаад тэгэж бодов гэж үү ? Өмнө нь ямар ч холбоогүй байдаг байсан болохоор тэрнээс юм хүлээдэггүй байсан юм. Чат бичих бол уу гээд л ... Харин одоо бол хэзээ юм бичих бол яагаад хариу бичихгүй байна, яагаад сийн дээд орхичив, би саад болоод байгаан болуу, надтай холбоотой баймааргүй байгаан бол уу ? гээд л улам их шаналах юм. Цаг минут бүр чатаа ширтээд л ... Өдөр ирэх тусам л бага багаар үхэж байх шиг. Өдөр бүр сэтгэл минь шархалж, зүсэгдэж, өдөр бүр л сэтгэл минь өмрөх юм. Туйлдаж ямар ч тэнхэлгүй болох юм. Хамгийн хэцүү зүйл юу гээч хэн нэгнийг санасан сэтгэл чинь бэтгэрэх ... Хамгийн хэцүү нь юм шиг. Гэхдээ гэхдээ би бууж өгөхгүй ээ бас шантрахгүй. Ийм үе байдаг л юм яг л сурсанаараа даваад гарна даа. Хэн ч мөрөөдлөөсөө буцдаггүй шүү дээ. Тэр минь миний мөрөөдөл юм шүү дээ. Энэ олон жил өнгөрсөн ч гэсэн би итгэдэг намайг мартаагүй гэдэгт нь, би хүлээдэг эргээд над дээрээ ирнэ ээ гэдэгт нь. Би өглөө бүр мандаж байгаа нарнаас гуйж, үдэш бүр тэнгэрт түгэх оддоос гуйдаг өдөр бүр шүү ... Бидний хайрын түүх дуусаагүй
No comments:
Post a Comment